Φωτογραφίες από την τέλεση της πρώτης Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας του νέου Μητροπολίτου Ιερισσού κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ παρουσία του Πνευματικού του Πατρός και Γέροντός του, Μαντινείας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και του Τοποτηρητού Κασανδρείας κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

« Σας αφήνουμε πίσω το καλύτερο Πνευματικό μας παιδί, να το αγαπάτε, να το στηρίζετε και να προσεύχεσθε για αυτόν. προφυλάξτε τον από δύο κινδύνους που διατρέχει. α) Εάν τον αφήσετε μόνο του θα προοδεύσει σίγουρα, είναι Άξιος, θα εργαστεί σκληρά και θα πετύχει πολλά θεάρεστα έργα, κινδυνεύοντας όμως να κυριευτεί από έπαρση και αυτό δεν είναι καλό και β) Εάν εσείς απομακρυνθείτε από τον Δεσπότη σας αυτός κινδυνεύει να απογοητευτεί και να μαραζώσει με αποτέλεσμα να μην επιτέλεσει το έργο του στο ακέραιο..»

ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

« .Απέκτησα έναν καλό αδελφό, γείτονα και φίλο.»

ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

«. Σας ευχαριστώ όλους Κλήρο και Λαό.. Η Μητρόπολή μου είναι ανοιχτή πάντοτε για όλους. Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να πατήσω το χώμα της Αρναίας, τον ευχαριστώ γιατί με αξίωσε να πατήσω το χώμα της Μακεδονίας και της Χαλκιδικής.»

 

Φωτογραφίες από την τέλεση της πρώτης Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας του νέου Μητροπολίτου Ιερισσού κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

Προβολή φωτογραφιών Λήψη όλων

Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.

Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβεια της, αλλά και για την σωματική ωραιότητα της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. 

Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.

Η Ειρήνη έδινε πολύ μεγάλη σημασία στην εξομολόγηση. Κάθε πρωί προσκαλούσε τις αδελφές στον ιερό ναό των Αρχαγγέλων και τις εξομολογούσε, ενώ πολλές φορές πήγαιναν και λαϊκοί να την επισκεφθούν και να ζητήσουν την καθοδήγησή της. Η Ειρήνη ζήτησε στην προσευχή της το διορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει τι κρύβει ο εξομολογούμενος στην καρδιά του.

Ένα πρωί λοιπόν, όταν η Ειρήνη έμπαινε στο ναό για να προσκυνήσει και να αρχίσει το ποιμαντικό έργο της, βλέπει μπροστά της έναν άγγελο και τον ακούει να της απευθύνει τον εξής χαιρετισμό: «Χαίρε δούλη του Υψίστου, Ειρήνη. Εκείνος μ’ έστειλε να σε διακονώ χάρις εκείνων που μέλλουν δια μέσου εσού να σωθούν. Έχω διαταγή, σύμφωνα με την αίτησή σου, να βρίσκομαι πάντα πλησίον σου και να σου αποκαλύπτω τα μυστικά που κρύβουν οι ανθρώπινες καρδιές».

Από εκείνη τη στιγμή ο άγγελος ήταν πάντα πλάι της και της φανέρωνε μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που κατέφευγαν στη συμβουλή της. Μάλιστα, με τόση λεπτότητα διόρθωνε τα σφάλματα και συμβούλευε, που όλοι, μοναχές και λαϊκοί, από όλες τις κοινωνικές τάξεις της Πόλης, την αποζητούσαν συνεχώς, ώστε να διδαχθούν και να διορθωθούν. Για τον Άγγελο τούτο που την καθοδηγούσε (σύμφωνα με μαρτυρίες του τότε, και τους βιογράφους της), λέγεται ότι είναι ο 'Αρχων Φιλάρετος ένας Αρχάγγελος από τις τάξεις των Σεραφείμ.

Το δεύτερο θαύμα, η συναξαριστική παράδοση μας το μεταφέρει ως εξής: Τις έναστρες νύχτες, η οσία Ειρήνη στεκόταν έξω από το κελί της και προσευχόταν. Μία από τις βραδιές αυτές, κάποια αδελφή αγρυπνούσε έξω από το κελί της και είδε το εξής παράδοξο: Τα δύο πανύψηλα κυπαρίσσια, τα οποία ορθώνονταν αριστερά και δεξιά στην είσοδο του Καθολικού, λύγιζαν μπροστά στην προσευχόμενη αγία σαν να την προσκυνούσαν και η ίδια η Ειρήνη δεν πάταγε στη γη αλλά αιωρούνταν περίπου ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Όταν η οσία ολοκλήρωσε την προσευχή της, σταύρωσε τα δυο κυπαρίσσια και εκείνα επανήλθαν στη φυσιολογική τους θέση. Η μοναχή κατάπληκτη, με ανάμεικτα συναισθήματα φόβου και θαυμασμού, συγκρατήθηκε και δεν είπε τίποτα στην υπόλοιπη αδελφότητα. Το επόμενο βράδυ παραφύλαξε πάλι έξω από το κελί της και το ίδιο παράδοξο γεγονός επαναλήφθηκε˙ και ξανά το ίδιο, το τρίτο κατά σειρά βράδυ. Την επόμενη νύχτα, η μοναχή, χωρίς να την αντιληφθεί η Ηγουμένη της, έτρεξε στα λυγισμένα κυπαρίσσια, έδεσε από ένα λευκό μαντήλι στις κορυφές τους και επέστρεψε στο κελί της.

Το επόμενο πρωί, η ήρεμη ατμόσφαιρα του κοινοβίου αναστατώθηκε, όταν οι μοναχές είδαν τα δεμένα μαντήλια και κατάπληκτες ρωτούσαν η μια την άλλη ποιος ήταν αυτός που έδεσε τόσο ψηλά δέντρα, για ποιο λόγο το έπραξε και προπάντων με ποιο τρόπο. Η αδελφή που υπήρξε μάρτυρας στα θαυμάσια αυτά περιστατικά αποκάλυψε όλη την αλήθεια και τότε όλες έκλαιγαν από χαρά και συγκίνηση και παραπονιόντουσαν γιατί δεν τις ξύπνησε να δουν και εκείνες το θαύμα της Ηγουμένης τους.

Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.

Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη» της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλείψει τα επίγεια.

Η οσιακή της κοίμηση 

Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον ιερό ναό τον Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, τη μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία.

Τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνού σε των Αχράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά με αυτά τα λόγια: «Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Συ ο Ποιμήν ο Καλός που με το Πανάγιο και Πολύτιμο Αίμα Σου μας ε λύτρωσες από τα δεσμά της αμαρτίας, άκουσε την τελευταία δέηση της ταπεινής Σου δούλης. Στην κραταιά Σου χείρα παραδίδω σήμερα το μικρό τούτο ποίμνιο. Σκέπασε το με τη θεία σκέπη Σου και διαφύλαξε το από τις επιθέσεις του αοράτου εχθρού. Διότι Συ είσαι ο αγιασμός μας και η απολύτρωσις και Σε θα δοξάζουμε αιωνίως. Αμήν».

Στη συνέχεια, σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.

Η οσιακή της κοίμηση διαδόθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν στο μοναστήρι, για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο πατριάρχης, ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν τη μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος Aγίου Θεοδώρου.

_________________________________

https://www.facebook.com/adreou.viky/photos_stream

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΛΟΥΣΙΟΣ: Τα μοναστήρια της Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως του Αρχιμανδρίτη Ιάκωβου Κανάκη

Κυκλοφόρησε το νέο φύλλο της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" http://arkadikes-selides.blogspot.gr/

http://arkadikes-selides.blogspot.gr/

Νέα από Αρκαδία: Η παρουσίαση του βιβλίου:«Τα μοναστήρια της Γόρτυν...

Νέα από Αρκαδία: Η παρουσίαση του βιβλίου:«Τα μοναστήρια της Γόρτυν...: Ομιλητής της ημέρας ο ιστορικός κ. Κ. Χολέβας Καθολική αποδείχθηκε η ανταπόκριση των προσκεκλημένων στην παρουσίαση του βιβλίου...

Επίσκοπος Μποτσουάνας ο κ. Γεννάδιος

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΣ

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

 Αναφορά στο έργο του με αφορμή την ενθρόνισή του

Του  Βασιλείου Κων/ντή Σχίζα

«Ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ’ υμών» ευχήθηκε πριν την αναφώνηση «Άξιος» ο Μακαριώτατος Πατριάρχης και Πάπας Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, απευθυνόμενος στον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μποτσουάνας κ. Γεννάδιο κατά την ενθρόνισή του στις 2 Ιουνίου ε.ε.  η οποία πραγματοποιήθηκε στον καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού της πρωτεύουσας Καμπερόν.

Ο κ. Γεννάδιος, κατά κόσμον Στυλιανός Στάντζιος γεννήθηκε το 1969 στη Δυτική Γερμανία. Γονείς του είναι οι Έλληνες, μετανάστες απ’ τη Καβάλα, Γεώργιος και Άννα.

Το 1986 εκάρη Μοναχός και εγκαταβίωσε στην Ι. Μονή Αγίας Τριάδος του Λαγκαδά. Ανήλθε επαξίως σε όλους τους βαθμούς της Ιεροσύνης.

Την 26^η Νοεμβρίου 2006 εχειροτονήθη Επίσκοπος Νειλουπόλεως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Την 7^η Οκτωβρίου 2010 εξελέγη κατόπιν εισηγήσεως του Πατριάρχη, Επίσκοπος της νεοσύστατης Ιεράς Επισκοπής Μποτσουάνας  . Τότε ήταν Αρχιγραμματέας της Συνόδου. Είναι λοιπόν ο πρώτος Ορθόδοξος Επίσκοπος και Έλληνας στο κράτος Μποτσουάνα το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, χαρακτηρίζεται «Ευρώπη στην καρδιά της Αφρικής».

Στα χρόνια της ιεροσύνης του διακόνησε σε επιτελικές θέσεις Ιερών Μητροπόλεων της Ελλάδος και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας όπου κατέδειξε τις διοικητικές ικανότητές του.

Το αληθές του λόγου επιβεβαιώνεται από την προσφώνηση του Πατριάρχη κατά την ενθρόνιση του κ. Γενναδίου απ’ όπου σταχυολογούμε ορισμένες, πολύ λίγες, χαρακτηριστικές φράσεις: «….Κράτησες καλλίκαρπα την ευθύνη της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου μας…

Δοκιμάσθηκες και απέδειξες ότι είσαι προικισμένος με ικανότητες και κατάρτιση. Τις ικανότητες σου αυτές διαπίστωσε, κατόπιν προτάσεως μας, και η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος, η οποία με γνώμονα την πλήρωση της νοητής ολκάδας του Χριστού στην Μποτσουάνα, σε εξέλεξε «ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ.20, 28-29)…»

Στη συνέχεια ο Πατριάρχης απηύθυνε παραινέσεις στον νέο Επίσκοπο Μποτσουάνας και μεταξύ των άλλων είπε: «…Δύνασαι να καταστείς αντάξιος των χρηστών προσδοκιών της αγιοτόκου αυτής Πρεσβυγενούς Εκκλησίας  …Διατήρησε ως αταλάντευτο δείκτη πορείας την πνευματική και κοινωνική προαγωγή του ευγενούς λαού της χώρας, των γηγενών, των Ελλήνων και Σλάβων αδελφών του ποιμνίου σου.  Σε αυτήν σου την προσπάθεια έχεις συναρωγό τις πολιτειακές και λοιπές κρατικές Αρχές της Μποτσουάνας, προς τις οποίες εκφράζουμε οφειλετικώς θερμές ευχαριστίες…».

 Αμέσως μετά ο Θεοφ. Επίσκοπος κ. Γεννάδιος στην ευχαριστήριο αντιφώνησή του αναφέρθηκε στην απόκτηση, με κατάλληλες ενέργειες και τη βοήθεια του Πατριαρχείου, ακινήτου στο κέντρο της πρωτεύουσας Καμπερόν. Πρόκειται για ένα σπίτι το οποίο διαμορφώθηκε σε Επισκοπείο, στο οποίο λειτουργούν οι διάφορες υπηρεσίες και είναι το ορμητήριό για την επιτέλεση του ιερού καθήκοντος και της εκκλησιαστικής αποστολής. Ορμητήριο της Ορθοδοξίας, θα λέγαμε της «Ελληνικής Θρησκείας», αφού το γκαράζ αυτού του σπιτιού διαμορφώθηκε σε παρεκκλήσιο! Είναι ταπεινό και βρίσκεται ανάμεσα σε μεγαλοπρεπή κέντρα – ιδρύματα άλλων θρησκειών.

 «Οι Ορθόδοξοι Έλληνες της Μποτσουάνας, χρειάζονται επειγόντως επανευαγγελισμό» υπογράμμισε με έμφαση ο κ. Γεννάδιος.

 Ακόμη λειτουργεί και Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο στο οποίο διδάσκεται κατήχηση και οπωσδήποτε η ελληνική γλώσσα.

Φαίνεται εδώ η, απ’ την πρώτη στιγμή, δράση του νέου Επισκόπου. Είναι ενέργειες  επιλεκτικές που αποτελούν εφαλτήριο για την Ιεραποστολική δράση και την ταχεία ενεργοποίηση ανθρωπιστικών, ιατρικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Ήδη υπάρχει βοήθεια προς την νέα Επισκοπή από πολλά κράτη, οργανισμούς και φορείς της Ευρώπης και της Αμερικής. Από την Ελλάδα προστρέχουν για οικονομική ενίσχυση, διάφορες Μητροπόλεις, Αρχές, μεμονωμένα άτομα από την Κρήτη, αλλά και από την Κύπρο, την Αφρική και αλλού.

Αλλά η πλέον χαρακτηριστική επιτυχία του κ. Γενναδίου, των συνεργατών του και οπωσδήποτε με την αρωγή του Πατριαρχείου, η οποία συνεπάγεται διαρκή προσπάθεια για την ολοκλήρωσή της, ανακοινώθηκε επ’ ευκαιρία της ενθρόνισής του. Πρόκειται για την αγορά οικοπέδου σε περίοπτη θέση στο κέντρο της πρωτεύουσας Καμπερόν, στο οποίο θα ανεγερθεί μεγάλος, περικαλλής και επιβλητικός ναός, ο οποίος θα αφιερωθεί  στο όνομα των Αγίων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Χριστοφόρου και Αρχαγγέλου Μιχαήλ, προς χάριν των Κυπρίων δωρητών του οικοπέδου, τους οποίους αναφέρουμε τιμής ένεκεν. Της πρεσβυτέρας Ανδρούλας Παπαευέλθωντος και της Ρένας Σαββάκη. Ήδη ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόδωρος Β΄ την παραμονή της ενθρόνισης του Επισκόπου κ. Γενναδίου θεμελίωσε τον Ι. Ναό.

 Θα πρέπει λοιπόν ο κ. Γεννάδιος να τύχει κάθε οικονομικής ενίσχυσης ώστε ο Ναός που θα ανεγερθεί, να γίνει ισάξιος τουλάχιστον  των Καθολικών, Αγγλικανικών, Ινδουϊστικών κ.ά. Ιδρυμάτων και Τεμένων, και να καταστεί σημείο αναφοράς της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στην Μποτσουάνα και πέραν αυτής.

Στο μεταξύ υπέρ των δημοσίων σχέσεων της νεοϊδρυθείσας Επισκοπής της Μποτσουάνας, επενέργησε η λαμπρή τελετή ενθρόνισης του πρώτου Επισκόπου κ. Γενναδίου, με δεδομένο ότι παρέστησαν προσωπικότητες από πολλές περιοχές του κόσμου. Εκτός από αντιπροσωπείες των διαφόρων θρησκειών και δογμάτων, παραβρέθηκαν ο υπουργός Υγείας της Μποτσουάνας, η διευθύντρια του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβεις από διάφορα ευρωπαϊκά και άλλα κράτη, πρόξενοι, επιχειρηματίες κ.ά

Ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος χαίρει και αγάλλεται στην Εορτή της Παναγίας μας

Η εορτή της Παναγίας στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας Εντός του καλοκαιριού δεσπόζει η κυρία Εορτή της Θεοτόκου, η πάνσεπτος Κοίμηση Αυτής, την οποία τιμούμε κατά την 15ην Αυγούστου.
O μήνας Αύγουστος λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι είναι αναμφίβολα ο μήνας ο αφιερωμένος στο πάνσεπτο πρόσωπο της Παναγίας μας, με κεντρικό γεγονός την Κοίμησή της.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, τιμά την Παναγία μας με τρόπο μοναδικό, Εκείνην η οποία «ανεδείχθη Ιερωτέρα των θυσιών, Τιμιωτέρα των θυσιαστηρίων προς τον Θεόν· Αγιωτέρα των Δικαίων, των Προφητών και των Ιερέων».

Ο Λαός μας αποκαλεί την εορτή της Παναγίας μας 
 «Πάσχα του καλοκαιριού».

Ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος χαίρει και αγάλλεται στην Εορτή της Παναγίας μας. Οι Πιστοί ακολουθούν την δεκαπενθήμερο θεσπισμένη νηστεία, ψάλλουν τους Παρακλητικούς Κανόνες προς την Θεοτόκο και ετοιμάζονται πνευματικά για να υποδεχθούν το Πάσχα του καλοκαιριού και την εορτή των εορτών επιτυγχάνοντας έτσι να γίνουν άξιοι αποδέκτες της μητρικής αγάπης της Παναγίας μας.
Η Μητρόπολή Μαντινείας και Κυνουρίας είναι πλουτισμένη με θαυματουργές Εικόνες της Παναγίας μας, με υπέροχους Ναούς και Ιστορικά Μοναστήρια αφιερωμένα στην Δέσποινα της κτίσεως.

Ο Δεκαπενταύγουστος είναι η κυρίαρχη εορτή για όλη 
την Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας.

Όπου και αν στρέψει κάποιος το βλέμμα του, θα αντικρύσει τόπους τιμής της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έλωνα, Μαλεβή, Αρτοκωστά, Επάνω Χρέπα, Παλαιοπαναγιά, Κανδήλα, Νεστάνη, Επισκοπή, Κουνουπιά, Βαλτέτσι, Κουβέλια Παναγία Ντερμπίνα, Νεοχώριο, Βλαχοκερασέα, Παναγία Τσεμπερού, Τσελεπάκου, Αρκουδόρεμα, Παναγία Βλαχέρνας κ.α, είναι κάποιες μόνον από τις Ι. Μονές τα Προσκυνήματα και τις Ενορίες της Μητροπόλεώς μας, πού πανηγυρίζουν την Μετάσταση της Θεοτόκου.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, όπως κάθε χρόνο, τέλεσε τον πανηγυρικό Εσπερινό της Εορτής, την Ι. Παράκληση και την Θεία Λειτουργία εις την Ιεράν Μονήν της Ελώνης Λεωνιδίου της Κυνουρίας.

Των Ιερών Ακολουθιών μετείχαν, πλήθος Κληρικών, χιλιάδες Πιστών και ευλαβών Προσκυνητών από όλες τις περιοχές της Ελλάδος, άνθρωποι ευλαβείς πού κατέφτασαν για να ζητήσουν την παρηγοριά και την ενίσχυση της Θεοτόκου. Επίσης στην εορτή συμμετείχε ο Υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Λυκουρέντζος καθώς και οι τοπικοί Αρχοντες του Λεωνιδίου και της Περιφερείας.

Πλήθους κόσμου,συνέρευσε και στην Ιστορική Ιερά Μονή της Παναγίας των Τσιπιανών στην Νεστάνη Μαντινείας. Την παραμονή και ανήμερα, των Ιερών Ακολουθιών και της ακολουθίας του Επιταφίου της Θεοτόκου, παρέστησαν, ο Πρόεδρος της Δ / Επιτροπής και Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως Αιδ. Ιερέας π. Ιωάννης Σουρλίγγας, πλαισιωμένος εκ των Ιερέων της Δ/ Επιτροπής π. Σωτήριο Αθανασούλια, π. Βασίλειο Καραχάλιον και π. Δημήτριον Τσεκούραν.

Κατά την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, είναι πανελληνίως γνωστή η μεγάλη πανήγυρη πού τελείται στόν Βυζαντινό Ι. Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Επισκοπή της Τεγέας, όπου εκεί της Ακολουθίας του Εσπερινού προέστη ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς μας Μητροπόλεως, Πανοσ. Αρχιμ. Θεόκλητος Αθανασόπουλος, ο οποίος και εγκαινίασε την παμπελοποννησιακή Έκθεση, ευλογώντας και την εμποροπανήγυρη πού οργανώνει κάθε χρόνο ο Τεγεατικός Σύνδεσμος πέριξ του Ιερού Ναού.

Δύο μέρες μετά την Εορτή της Παναγίας, δηλαδή την 17ην Αυγούστου, είθισται να τελείται Θεία Λειτουργία και Επιμνημόσυνη Δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών πάντων των Τεγεατών και κυρίως υπέρ των πεσόντων στους αγώνες του Έθνους μας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, όπως κάθε χρόνο, θα τελέσει την Θεία Λειτουργία αυτή και την Επιμνημόσυνο Δέηση υπέρ πάντων των κεκοιμημένων Τεγεατων αδελφών μας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ

ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε απ’ άκρη σε άκρη της γης, την Αγία Μετάσταση της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Είναι η στιγμή που ο Χριστός μας, επέλεξε να παραλάβει κοντά του πλέον τη Μητέρα του, γνωστοποιώντας της τη Μετάσταση της από τη γη με άγγελο τρείς μέρες νωρίτερα και λέγοντας· «Έφτασε ο καιρός, εσένα τη Μητέρα μου, να σε πάρω κοντά μου. Να μη θορυβηθείς λοιπόν καθόλου γι’ αυτό, αλλά χαρούμενη να δεχτείς την είδηση, γιατί μεταβαίνεις στην αιώνιο ζωή».
Όταν το έμαθε αυτό η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, χάρηκε. Αμέσως λοιπόν οδεύει στο Όρος των Ελαιών με ζήλο για να προσευχηθεί. Μετά την προσευχή της επιστρέφει σπίτι της και αμέσως συγκεντρώνει τους συγγενείς και τους γείτονες της, καθαρίζει το σπίτι, ετοιμάζει το νεκρικό κρεβάτι της και ό,τι άλλο χρειάζεται για την ταφή της, αποκαλύπτει στου γύρω της τα λόγια που της είπε ο άγγελος για τη Μετάσταση της στον ουρανό.
Οι γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στην οικία της, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια από την Παναγία, ξέσπασαν σε θρήνους και οδύρονταν γοερά. Όταν όμως σταμάτησαν το κλάμα, την παρακαλούσαν να μην τις αφήσει ορφανές. Η Παναγία μητέρα μας διαβεβαίωσε όχι μόνον αυτές, αλλά και όλον τον κόσμο, ότι μετά τη Μετάσταση της θα περιφρουρεί και θα επιβλέπει τους πάντας.
Ενώ στο σπίτι της Θεομήτορος διαδραματίζονται όλα όσα αναφέρουμε πιο πάνω, ξαφνικά ακούγεται ένας ισχυρός θόρυβος και οι μαθητές του Χριστού με θαυμαστό τρόπο, φθάνουν όλοι μαζί στο σπίτι της Θεομήτορος. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και μαζί του ο Τιμόθεος, οι πεπληρωνένοι με Άγιο Πνεύμα Ιεράρχες, που με νέφη μεταφέρθηκαν από μακριά και αυτοί στην οικία της. Όλοι, όταν έμαθαν την αιτία της συγκεντρώσεως τους, της έλεγαν τα έξης· «Εσένα, Δέσποινα, όταν παρέμενες στον κόσμο σε βλέπαμε σαν να βλέπαμε τον ίδιο τον Δεσπότη και Δάσκαλο μας και γι’ αυτό παρηγοριόμασταν τώρα όμως όπως βλέπεις γεμίσαμε από λύπη και δάκρυα, εξαιτίας της μεταστάσεώς σου. Επειδή όμως πηγαίνεις στα υπερκόσμια, χαιρόμαστε που έτσι αποφάσισε ο Θεός για σένα». Ενώ τα έλεγαν αυτά, η Παναγία τους απαντούσε· «Μη, φίλοι και μαθητές του Υιού και Θεού μου, μη μετατρέπετε τη χαρά μου σε πένθος, αλλά το σώμα μου να το κηδεύσετε, όπως θα το τακτοποιήσω εγώ πάνω στην κλίνη μου».

Αφού διαδραματιζόντουσαν όλα αυτά, φθάνει και ο θεσπέσιος Παύλος, ο οποίος πέφτει στα πόδια της Θεοτόκου, την προσκυνά και αρχίζει να της λέει πολλά εγκώμια· «Σε χαιρετώ, Μητέρα της ζωής και θεμέλιο του κηρύγματος μου. Αν και δεν είδα τον Χριστό, βλέποντας εσένα νόμιζα ότι έβλεπα Εκείνον».

Έπειτα τους αποχαιρετά όλους η Παρθένος, ξαπλώνει στο κρεβάτι της, τακτοποιεί το άχραντο σώμα της όπως ήθελε, δέεται για την ευρυθμία του κόσμου και για ειρηνική συμπεριφορά των ανθρώπων, δίδει τη ευχή της σε όλους και έτσι τέλος παραδίδει το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της.

Μετά απ’ αυτά ο Πέτρος αρχίζει να ψάλλει νεκρικά τροπάρια. Ενώ μέρος του Αποστολικού χορού σηκώνει το νεκρικό φορείο κι άλλοι με λαμπάδες και ύμνους προχωρούν και συνοδεύουν το θεοδόχο σώμα στο μνήμα. Τότε λοιπόν, ακριβώς ακούγονταν άγγελοι να υμνολογούν και φωνές από τις υπερκόσμιες τάξεις των αγγέλων να γεμίζουν τον αέρα. Εκείνη τη στιγμή οι άρχοντες των Ιουδαίων παρακίνησαν μερικούς από τον όχλο και τους πείθουν να δοκιμάσουν να ανατρέψουν το φορείο, όπου είχε τοποθετηθεί το ζω αρχικό σώμα, και να το ρίξουν κάτω. Όμως η δικαιοσύνη του Θεού, προφταίνει και τιμωρεί με τύφλωση όλους τους αυθάδεις. Ενός απ’ αυτούς του στερεί και τα δύο χέρια κόβοντας και τα δύο στους καρπούς, επειδή με μεγαλύτερη μανία όρμησε και άγγιξε το Ιερό εκείνο φορείο. Αυτός δίπλα στο φορείο με κομμένα τα μιαρά χέρια του από το ξίφος της δικαιοσύνης και κρεμασμένα στο κενό, έμεινε εκεί ελεεινό θέαμα, μέχρις ότου πίστεψε μ’ όλη του τη ψυχή και θεραπεύτηκε και έγινε πάλι υγιής όπως ήταν και προηγουμένως. Μάλιστα δε, θέλοντας με κάθε τρόπο να σώσει τους τυφλούς, παίρνοντας ένα κομμάτι κλαδί φοινικιάς από το φορείο και αγγίζοντας με αυτό τους παθόντες, τους γιάτρεψε, επειδή πίστεψαν κι αυτοί.

Οι Απόστολοι, όταν έφτασαν στο χωριό που λεγόταν Γεθσημανή και απόθεσαν στον τάφο το σώμα που υπήρξε η πηγή της ζωής, παρέμειναν εκεί τρεις μέρες ακούγοντας μόνον αυτοί τις αγγελικές φωνές, οι οποίες δεν σταμάτησαν καθόλου. Η παράδοση μάλιστα λέει ότι σύμφωνα με τη Θεία Οικονομία ένας από τους Αποστόλους, ο Θωμάς, δεν παρ' ευρίσκετο την ώρα της κηδείας του σώματος, που ήταν η πηγή της ζωής, γιατί έφτασε την τρίτη μέρα, το έφερε αυτό βαρέως και στενοχωριόταν, που δεν αξιώθηκε κι αυτός να πάρει μέρος στην τελετή όπως όλοι οι άλλοι συν απόστολοι. Έτσι αποφάσισαν, για χάρη του Αποστόλου που δεν πρόφτασε, να ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει κι αυτός, αλλά αυτό που είδαν τους άφησε άναυδους. Βρήκαν τον τάφο άδειο από το Άγιο σώμα. Τί θαύμα. Και μόνον το σάβανο ήταν εκεί, παρηγοριά για όλους όσοι στο μέλλον θα γνώριζαν λύπη και πόνους και θάνατο, αλλά και αδιάψευστη απόδειξη για τη μετάσταση της. Μέχρι σήμερα βέβαια φαίνεται ο λαξευμένος στην πέτρα τάφος, κενός από το σώμα της Θεοτόκου, αλλά πλήρης από την ευλογία και την χάρη με την οποία περιέβαλλε ο υιός και Θεός της.

+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ Προβολή φωτογραφιών    Λήψη όλων