* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Ελπίδα, Αγάπη,Υγεία, Ειρήνη…ΔΥΝΑΜΗ... * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Καλημέρα σας ................................ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018* ........
Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος, σύμβουλος έκδοσης της εφημ. "Αρκαδικό Βήμα" * ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: arkadikovima@gmail.com *

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

Το εσπέρας της Κυριακής του  Πάσχα και  περί ώρα 6.00 μ.μ., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, τέλεσε την Ακολουθία του Εσπερινού της Αγάπης εις τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, περιστοιχισμένος από Κληρικούς της Μητροπόλεώς μας και με την παρουσία των Αρχών και των Επισήμων του Τόπου μας καθώς και πολλών Πιστών μετους οποίους και αντάλλαξε Αναστάσιμες ευχές και προσέφερε εις έναν έκαστον Πασχαλινό αυγό ως ευλογία και σύμβολο της Αναστάσεως.


Τ  Εαγγέλιον το σπερινο το Πάσχα
Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ  τῇ  μιᾷ   σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ  μαθηταὶ   συνηγμένοι διὰ   τὸν φόβον τῶν  Ἰουδαίων,  ἦλθεν  ὁ  Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη  ὑμῖν καὶ τοῦτο  εἰπὼν  ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ  τὴν   πλευρὰν   αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν  οὖν  αὐτοῖς ὁ  Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς  ἀπέσταλκέμε ὁ πατήρ, κἀγὼ  πέμπω ὑμᾶς.  καὶ τοῦτο  εἰπὼν  ἐνεφύσησε καὶ λέγει  αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν  τινων  ἀφῆτε  τὰς  ἁμαρτίας, ἀφίενται  αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. ἔλεγον      οὖν   αὐτῷ        οἱ     ἄλλοι       μαθηταί·  Ἑωράκαμεν τὸν  Κύριον.    ὁ   δὲ     εἶπεν        αὐτοῖς·  Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν   τύπον  τῶν   ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν        τύπον       τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.                                                                                           
 + Ιερεύς    Ιωάννης    Σουρλίγγας
B.K-1.jpg  
B.K-2.jpg  
B.K-3.jpg
B.K-4.jpg  
B.K-5.jpg  
B.K-6.jpg
B.K-7.jpg
B.K-8.jpg

B.K-9.jpg
B.K-10.jpg
B.K-11.jpg

ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΜΥΝΗΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ


Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ

ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ    ΚΑΙ   ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ



Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ


                          Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας



Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
          Ἑορτή ἑορτῶν ὀνομάζεται ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί δέν εἶναι μία ἁπλή ἑορτή, οὔτε ἕνα συνηθισμένο πανηγύρι, ἀλλά εἶναι ἡ πρώτη καί μεγάλη καί λαμπρότερη χριστιανική Ἑορτή, κατά τήν ὁποία προσκυνοῦμε καί εὐλογοῦμε τόν Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν, τόν μόνον ἀναμάρτητον πού μέ τόν Σταυρό, τόν θάνατο καί τήν ἔνδοξο Ἀνάστασί Του ἐλύτρωσε τόν κόσμο.
          Γι’ αὐτό ἀκριβῶς τόν λόγο ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν Κανόνα τῆς Ἀναστάσεως, τονίζοντας τήν ἐξαιρετική σημασία καί τό μεγαλεῖο τῆς Ἑορτῆς αὐτῆς, ξεσπᾶ σέ ἕνα πλῆθος θαυμαστῶν χαρακτηρισμῶν καί λέγει·
Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα,
ἡ μία τῶν Σαββάτων
ἡ βασιλίς καί κυρία
ἑορτῶν ἑορτή
καί πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων,
ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας.
Αὐτῆς δέ τῆς Ἑορτῆς, τῆς τόσο μεγάλης καί λαμπρῆς, κύριο καί χαρακτηριστικό γνώρισμα εἶναι ἡ χαρά καί τό φῶς. Ὅλα καί ὅλοι χαίρονται καί φωτίζονται ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ ἄνθρωποι πού κατοικοῦμε στή γῆ, οἱ Ἄγγελοι πού εἶναι στόν οὐρανό καί οἱ ψυχές τῶν νεκρῶν πού βρίσκονται στόν Ἅδη ζοῦμε ὅλοι μαζί μέσα στήν πλημμύρα τοῦ ἀναστάσιμου φωτός καί μαζί μέ τόν φωτισμένο ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας ψάλλομε πανηγυρικά·
Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός,
οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια,
ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις
τήν Ἔγερσιν Χριστοῦ,
ἐν ᾗ ἐστερέωται.
Σ’ αὐτή,  λοιπόν,  τή φωτοπλημμυρισμένη  Ἑορτή  λαμβάνομε  μέρος  κι ἐμεῖς ὅλοι πού εὑρισκόμεθα μέσα στούς φωτόλουστους Ναούς τῶν πόλεων ἤ στά χαριτωμένα Ἐκκλησάκια τῶν χωριῶν μας μέ ἀναμμένες λαμπάδες καί καθαρές καρδιές, βρίσκομε τούς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ καί συναντοῦμε τίς ψυχές τῶν ἀγαπημένων μας νεκρῶν, ἀσπαζόμεθα μέ ἀγάπη τούς ἀδελφούς μας καί προσκυνοῦμε τόν Νυμφίον Χριστόν, ὅπως πάλι μᾶς λέγει ἡ Ἐκκλησία μας·
Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι,
τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος,
ὡς Νυμφίῳ,
καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσι,
Πάσχα Χριστοῦ τό σωτήριον.
Σήμερα δέ πού ζοῦμε μέσα στήν πολύμορφη σύγχυσι τοῦ κόσμου καί τήν ἀκατάληπτη κρίσι τῆς Πατρίδος μας καί τόν ἐφιάλτη τῆς ἀνασφάλειας τῆς ζωῆς μας, τόν πανικό ἀπό τό φάσμα τῆς ἀνεργίας καί τό ἐνδεχόμενο τῆς πείνας, τῆς ὀχλοκρατίας καί τῆς ἀκυβερνησίας τοῦ τόπου μας, ἔχομε μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπό ποτέ ἄλλοτε νά ἀναζητήσωμε τόν Σωτῆρα Χριστόν καί στήν Ἑορτή τῆς Ἀναστάσεώς Του νά μή μείνωμε ἁπλοί θεατές, ἀλλά νά γίνωμε ἐνεργοί ἑορταστές καί κοινωνοί τοῦ ἁγίου Ποτηρίου Του, ὅπως πάλι ὁ ὑμνογράφος μᾶς παρακινεῖ·
Δεῦτε τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος
τῆς θείας εὐφροσύνης
ἐν τῇ εὐσήμῳ ἡμέρα τῆς Ἐγέρσεως
Βασιλείας τε Χριστοῦ κοινωνήσωμεν
ὑμνοῦντες αὐτόν ὡς Θεόν εἰς τούς αἰῶνας,
ὥστε νά ζήσωμε τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του.
χριστος ανεστη, ἀδελφοί μου.

Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ 

† Ὁ Μαντινείας καί Κυνουρίας Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ

τριπολις
αγιον πασχα
           2012

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Η εορτή του Πάσχα και το μήνυμα της Παράδοσης


γράφει ο Απόστολος Θηβαίος


Η εορτή του Πάσχα συνιστά, αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο και κεντρικό γεγονός της ανατολικής, ορθόδοξης θρησκείας. Η μοναδικότητά του έγκειται στο ό,τι τούτη την περίοδο βιώνεται το ανθρώπινο πένθος, αλλά και η προοπτική της συνέχειας της ζωής, σε ένα επίπεδο διαφορετικό και υπερβατικότερο του επίγειου βίου. Η καταννόηση της απώλειας, η ακόμα βαθύτερη εκτίμηση της παροδικότητας με την οποία συνδέεται η ανθρώπινη ύπαρξη, η προοπτική της ελπίδας και η επιβεβαίωσή της μες στο χριστιανικό κήρυγμα αποτελούν τις κομβικές αρχές της πασχαλινής εορτής. Παρά το γεγονός πως η γιορτή συνδέεται στενά με τα εβραϊκά έθιμα, εντούτοις το ανατολικό, ορθόδοξο δόγμα ενέταξε στους κόλπους του τον εορτασμό του, επικεντρωμένο πάντα στο θεϊκό δράμα, αλλά και την ανθρώπινη λύτρωση. Η τραχύτητα του θανάτου, η μονιμότητα της απουσίας από τα εγκόσμια δεν μπορούν παρά να κλονίσουν καθολικά την ύπαρξη. Σε τούτο, όμως το σημείο, έρχεται το αναστάσιμο μήνυμα, με την ανεπανάληπτη κατάφασή του, για να διαψεύσει τη συγκλονιστική συνειδητοποίηση του μέλλοντος. 
Το κεντρικό αυτό απόσταγμα, διατρέχει το νου, εισάγεται ως βεβαιότητα στην ψυχή για να ανακουφίσει τελικά την ψυχή του συντετριμμένου, ανθρώπινου πλάσματος. Τέτοια είναι η ζεστασιά και η ανακούφιση, ώστε ακόμα και για τους πλέον δύσπιστους τούτη η περίοδος στέκει ως μια αφετηρία, ως ένα ακλόνητο κίνητρο για να τεθεί εις εαυτόν το ζήτημα της ζωής, ως αιτία και σκοπός. Τα διαχρονικά ερωτήματα ωχριούν, η φιλοσοφία της ελπίδας, άλλοτε θηριωδία, στις συνεχείς απογοητεύσεις και τις ανεπανάληπτες, προσωπικές μας «ήττες», στέκει πανίσχυρη, ρεαλιστική, απρόσιτη, όμως την ίδια ώρα παρούσα εμπρός στα μάτια μας. Για την ανυπέρβλητη, και μόνο, αυτή πνευματική, πρώτιστα προσφορά του χριστιανισμού στην ύπαρξη, το Πάσχα δεν μπορεί παρά να εντάσσεται στη συνείδησή μας ως μία και αποκλειστική υπενθύμιση της διεξόδου από την επίγεια ματαιότητα. Η φιλοσοφική αυτή σκοπιά επηρεάζει και σηματοδοτεί την παρουσία μας σε τούτη την πραγματικότητα. Η πίστη, η έντασή της δεν μπορεί και δεν αλλοιώνει τελικά τη σήμανση αυτών των γεγονότων, όπως περιγράφονται στη σχετική υμνολογία και τις ιστορικές μαρτυρίες.
Καθώς συμβαίνει με τις ανθρώπινες καταστάσεις, έτσι και για την εορτή του Πάσχα θεσπίζονται εκείνα τα έθιμα και αναδεικνύονται όλα τα εξειδικευμένα δρώμενα,τα οποία μπορούν να σταθούν ικανά να συντηρήσουν τη θρησκευτική διδασκαλία και την αναγωγή της στα «ανθρώπινα.» Στην ελληνική επικράτεια, μπορούμε να πούμε πως η ποικιλία των εθιμοτυπικών γεγονότων, η λαϊκή συμμετοχή στη διεξαγωγή και η ομόφωνη αποδοχή τους από μια ευρύτατη, μη θρησκόληπτη μερίδα του πληθυσμού βεβαιώνει την ξεχωριστή σημασία, η οποία περιβάλλει την επέτειο του χριστιανικού Πάσχα.Δίχως το έρεισμα να είναι εθνικό, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με το ισραηλήτικο στοιχείο και τη μνήμη της εξόδου από τη δουλεία των Αιγυπτίων και τη διεκδίκηση της αυτοδιάθεσης και της νέας πατρίδας, η ελληνικότητα, η οποία εμποτίζει τον εορτασμό του Πάσχα συνδέεται αυστηρά με την ύπαρξη και την γηγενή κουλτούρα του θανάτου. Ο άνθρωπος ετούτου του τόπου διατηρεί έναν βαθύ σεβασμό απέναντι στο θάνατο, όπως προβάλλεται και προκύπτει από τα γεγονότα του Πάσχα. Το ελληνικό στοιχείο αποδέχεται από τη μια μεριά, δίχως αμφισβήτηση την τραχύτητα του θανάτου, ενώ παράλληλα δένεται με όλη την ψυχική ένταση στο αναστάσιμο ενδεχόμενο, ως μια προέκταση της επίγειας ζωής. Η σημασία των επίκαιρων εθίμων αυτό ακριβώς το στοιχείο έρχεται να τονίσει. Με άλλα λόγια η κατάνυξη των ημερών, δίχως να χάνει τη θρησκευτική αφετηρία της, αποκτά και εντοπίζεται σε μία κοσμικότερη έκφανση των γεγονότων. Η ελληνική παράδοση, με τη βαθιά θρησκευτικότητα και την πίστη, η οποία αποδεικνύεται και κοινωνικά, ως ο άρρηκτος δεσμός της λαϊκής βάσης και του κλήρου, επιλέγει σιωπηρά την ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού και σε εκείνη ανακαλύπτει το μεγαλείο της θυσίας.
Η ελληνική περιφέρεια πρωτοστατεί στη διάδοση και τη διάσωση, ταυτόχρονα των εθιμικών παραδόσεων. Σε όλη την έκταση της χώρας μπορεί κανείς να απαντήσει ένα πληθωρικό πεδίο συμβολικών γεγονότων, τα οποία συνδέονται με την ανθρωποκεντρική θεώρηση του Πάσχα. Ο καιόμενος Ιούδας, τα ζακυνθινά «αντέτια», οι τιμές των έφιππων νέων προς τον Άγιο Γεώργιο, ο «Νιπτήρας» της «αποκαλυπτικής» Πάτμου και η, υπό ηρωικό εξάμετρο εκφώνηση του Ευαγγελίου, οι χοροί στην Πελοπόννησο, με τις σαφείς αναφορές προς την επανάσταση του 1821, καθώς και πλήθος άλλων δρώμενων καθιστά τον εορτασμό του Πάσχα, ως μία εκ των παραγωγικότερων πηγών ελληνικής λαογραφίας. Το ζήτημα δεν αναιρεί φυσικά την κατανόηση εκ μέρους των βαθιά θρησκευόμενων Ελλήνων του λεγόμενου «θείου δράματος.» Η παράλληλη, όμως αγάπη για τη ζωή, όπως διαφαίνεται και πάλι στη σωσμένη, αρχαιοελληνική παράδοση, αλλά και η συμφιλίωση με το θάνατο, ως αποτέλεσμα της πνευματικής καλλιέργειας, με την οποία προικίστηκε το ελληνικό στοιχείο κατά την περίοδο της ελληνικής ακμής του 4ου αιώνα π.Χ. διαμορφώνουν μια ειδική, μία μοναδική στάση, εμπλουτισμένη με τη λιτότητα, την ταπεινοφροσύνη και το σεβασμό απέναντι σε εκείνο που δεν μπορεί να μετρηθεί και να οριστεί. Μεταξύ της αμφιβολίας για την ιστορική ακρίβεια των μνημονευόμενων γεγονότων και την κατάφαση προς την αγάπη και την επίγεια ζωή, η ελληνική παράδοση επιλέγει με πείσμα τη δεύτερη.
Ο καθένας βιώνει το Πάσχα με μια ιδιαίτερη στάση. Το μήνυμά του ερμηνεύεται με πολλαπλούς και διαφορετικούς τρόπους, ανάλογους με το βαθμό της επίγειας τραγικότητας, την οποία βιώνει καθένας, πάντα μονάχος και πάντα βαθιά προσωπικά. Σε συλλογικό όμως επίπεδο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός πως το Πάσχα μπορεί να εκληφθεί ως μία εορτή της ζωής, με τα ενδεχόμενα, τους φόβους αλλά και την επάρκεια των μυθικών απολαύσεών της. Σε τούτη την εκδοχή απαντά το ελληνικό Πάσχα με την πλούσια, εθιμική του παράδοση. Μία κατάφαση ζωής συνιστά το ελληνικό Πάσχα, μία εαρινή γιορτή αποτελεί, μοναδική συγκυρία και σύμπτωση εποχών και ιδεών. Των πιο ανθρώπινων και υψηλών.
________________________________________

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Το Τροπάριο της Κασσιανής (Μεγάλη Τρίτη βράδυ)



Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης 
 
(Μ. Τρίτη βράδυ)



Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·

κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Μεγάλη Δευτέρα το εσπέρας τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου.


    

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ


Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το τηρούμενο Μηναίο ή Μηνολόγιο, η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του επωνομαζόμενου "Παγκάλου" του γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη και στην άκαρπη συκιά, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε μ' ένα του λόγο.
Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ ο οποίος όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του λόγο της ενάρετης ζωής του και.......
αρχικά τον έριξαν σ' ένα λάκκο και προσπάθησαν να εξαπατήσουν το πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Αφού δεν μπόρεσαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, τον πούλησαν σε εμπόρους, οι οποίοι με την σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Φαραώ Πετεφρή. Εκεί ο Ιωσήφ αφού δεν ενέδωσε στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και ο Φαραώ τον φυλάκισε. Κάποτε όμως ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή. Ο Ιωσήφ ερμήνευσε ότι θα έλθουν στη χώρα επτά χρόνια ευφορίας και επτά ακαρπίας και λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τη σοφία του, έδωσε στον Ιωσήφ αξιώματα. Ο Ιωσήφ διαχειρίσθηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια του λιμού τον λαό. Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του που τον είχαν φθονήσει φανερώθηκαν μπροστά του ζητώντας βοήθεια. Εκείνος όχι μόνο δεν τους κρατούσε κακία, αλλά αντιθέτως τα συγχώρεσε και τα προσκάλεσε μόνιμα στην Αίγυπτο μαζί με τους γονείς του.

Τελετουργία

Κατά την λειτουργική τελετουργία, τη Μεγάλη Δευτέρα το εσπέρας τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου.

Λαογραφία
Ο Ελληνικός λαός, της υπαίθρου, συνηθίζει τις ημέρες των Αγίων Παθών να τις σηματοδοτεί μία προς μία με μια συγκεκριμένη φράση που αποτελεί στη κυριολεξία τη γενική εικόνα του Ιησού όπως παρουσιάζεται στα ιερά ευαγγέλια. Έτσι την ημέρα αυτή λέγεται η φράση:
"Μεγάλη Δευτέρα, ο Χριστός με την μαχαίρα".




_________________________________
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2012/04/blog-post_4334.html