Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός· ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδὴν ἐπάξιον, Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου,
ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
\
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου εορτάστηκε μεγαλοπρεπώς σε κάθε γωνιά της γης.Η αυγή της 25ης Δεκεμβρίου 2012, βρήκε τούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας, µεστούς πιστών εορταζόντων το µέγα µυστήριον, το εν ταπεινώσει Θεού γενόµενον. Η Εορτή της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Χριστού, αποτέλεσε και αποτελεί, σηµαντικό γεγονός για την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας µας και τον Εορτολογικό της κύκλο, καθώς η Εορτή αυτή έρχεται να εκφράσει την άπειρη αγάπη του Θεού και να αντιτείνει στην σκληροκαρδία του ανθρώπου την φιλανθρωπία του Θεού.
Δεκάδες πιστών περίμεναν καρτερικά να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων και να λάβουν το ευλογημένο αντίδωρο από το χέρι του Σεβ. Μητροπολίτου μας, λαμβάνοντας και τις Αρχιερατικές του ευχές και Ευλογίες του.
* * * * * * * * * * * * * * * *
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔOΞΑΣΑΤΕ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ …»
Υπό Αιδεσιμόλ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου
Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Τριπόλεως
Πέρασαν κίολας 2012 χρόνια από την Γέννησιν του Χριστού μας. Γεννήθηκε ο Χριστός για να φέρει εις ισορροπίαν τον άνθρωπον, που είχε παρεκλίνει, χάνοντας τον προορισμόν του.
Γεννήθηκε ο Χριστός στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ, για να δείξει την ταπεινότητά του.
Γεννιέται ο Χριστός. Αναγεννάται ο άνθρωπος.
Γεννιέται ο Θεάνθρωπος, για να κάμει τον άνθρωπον, να αγαπά τον συνάνθρωπόν του. «Ο άνθρωπος για τον άνθρωπον».
Ήρθαν τα Χριστούγεννα.
Τα παιδάκια ντυμένα γερά, με τα σκουφάκια τους, και τα τριγωνάκια στο χέρι, με τα κοκκινισμένα μαγουλάκια τους από το κρύο, ξεχύνονται πρωί – πρωί στους δρόμους, για να μας φέρουν το άγγελμα της Γεννήσεως του Χριστού. Καλήν ημέραν άρχοντες…..
Στις πόλεις και τα χωριά, (όσα έχουν απομείνει) οι προετοιμασίες για την μεγάλη κοσμοσωτήριον εορτή. Φάτνες στήνονται παντού. Στολισμένα Χριστουγεννιάτικα δένδρα. Μια ατμόσφαιρα χαρούμενη. Αλλά εφέτος μάλλον παγερή.
Η οικονομική κρίσις που έχει ξεσπάσει, αφήρεσαι το χαμόγελο. Την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Η κρίσις θεσμών και αξιών, ως η σπουδαιοτάτη, είναι ένας οδωστρωτήρας, που συμπιέζει συνεχώς μέχρι θανάτου, τα ιδανικά, τον πολιτισμό, την θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του τόπου.
Χριστούγεννα. Χριστούγεννα είχαμε χθες. Χριστούγεννα έχομε και σήμερα, και αύριο, και όλον τον χρόνον έχομε Χριστούγεννα. Γιατί Χριστούγεννα σημαίνει αγάπη. Γιατί αγάπη είναι η φροντίδα, το ενδιαφέρον. Αγάπη στον Θεάνθρωπο, στον συνάνθρωπο, το πονεμένο, το ορφανό, την χήρα, τον φτωχό, τον άρρωστο, τον σεισμόπληκτο, τον πυρόπληκτο, τον πλημμυροπαθή, τον πληγωμένον από τον πόλεμο, τον χρήστη ναρκωτικών.
Άνθρωποι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του πόνου, στα ευαγή ιδτύματα, περιμένουν ένα χέρι να χαϊδέψει το μέτωπο, και να τους πει κουράγιο. Ο Θεός να είναι μαζί σας.
Και να, έρχεται η Εκκλησία.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, κ. Αλέξανδρος συνεπικουρούμενος από ευλαβείς κληρικούς επισκέπτεται τα ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεως, ως και τα Δημόσια. Ακουμπά τις καρδιές των πονεμένων συνανθρώπων μας, και των εμπερίστατων, ως και καθ’ όλην την διάρκειαν του έτους, και τους παράσχει κάθε ηθικήν και υλικήν βοήθειαν.
Τους εύχεται να μην υπάρξουν πια θλιμμένες και παγωμένες ψυχές, αλλά να τις θερμάνουν και ανακουφίζουν τα ζείδωρα νάματα της πίστεως μας.
Χριστούγεννα – αγάπη, να γίνουν οι καθημερινοί συνοδίτες, σε μια συνεχώς κλυδωνιζόμενη εποχή, που κίνδυνοι ελοχεύουν από παντού.
Τα Χριστούγεννα είναι το πλέον σημαντικόν ορόσημον, ο οδοδείκτης, ο τηλαυγής φάρος που κατευθύνει όλους εμάς σε εύδειους λιμένες.
Οφείλομεν όλοι μας, που είμαστε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Πανάγαθου Θεού, να δώσωμεν το μήνυμα των Χριστουγέννων, το μήνυμα της αγάπης, και μαζί να μεριστούμε με τους αναξιοπαθούντας αδελφούς μας, το νόημα της μεγάλης αυτής ημέρας.
Στον αιώνα μας η ασταθής ανθρώπινη φύσις, παρέσυρε στον βυθό της ύλης, τον σημερινόν άνθρωπον, και η σκιερά πλευρά του κακού υπάρχει δυστυχώς σε μεγάλη έκταση.
Είναι καιρός λοιπόν τις θλιβερές αυτές μέρες, στην κλονισμένη αυτή εποχή, να τις μετατρέψουμε σε χαρούμενες, και θα έλθει η ειρήνη, η νίκη, η σιγουριά, που θα λάμψουν τα πρόσωπα, εν αγαλλιάσει, που τώρα είναι σκοτινιασμένα και συννεφιασμένα.
Εδώ λοιπόν τα λόγια ενός πονεμένου συνανθρώπου μας. Όταν άκουσα ΄΄Χριστός γεννάται δοξάσατε΄΄ ένοιωσα τόσο έντονα την παρουσία του Χριστού στην καρδιά μου. Τα ξέχασα όλα που με βαραίνουν. Προσευχήθηκα στον Θεό, και προσεπάθησα να μιλήσω μαζί του. Ένοιωσα ότι πέταξα από την γη στον ουρανό, και ότι ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Πλημμυρισμένος από δύναμη είπα : Υπάρχει για όλους ο Θεός της αγάπης.
Πονούν οι άνθρωποι στο κρεβάτι του πόνου. Όμως ένας πνευματικός άνθρωπος, δεν έχει θλίψεις, δεν πονά. Όταν η αγάπη αυξηθεί, και καεί η καρδιά από Θείον έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον η θλίψις.
Η μεγάλη αγάπη προς τον γεννηθέντα Χριστόν, υπερνικά τους πόνους, και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.
Κάποτε, λέγαμε να φροντίσωμε τους πονεμένους, τώρα δυστυχώς είμαστε όλοι πονεμένοι, γιατί έτσι το θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωσις, το ΔΝΤ, η ΤΡΟΙΚΑ, με τους ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΎς τους (ο νοών νοείτω).
Υπάρχει όμως η ελπίδα. Η ελπίδα που είναι ο Σαρκωθείς Κύριος. Σε αυτόν ελπίζομεν όπως απαλύνει το ψυχικό μας άλγος.
Το ιερατικόν μου καθήκον μου επιβάλει να παραθέσω ένα γράμμα από ένα νέο αγόρι 17 ετών φυλακισμένο με λόγια βγαλμένα από τα έγκατα της ψυχής του.
Γράφει : Είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που παιρνώ μέσα στο πηχτό σκοτάδι, μέσα σε νύχτα χωρίς σύνορα. Ο χρόνος δεν με απασχολεί. Δεν τον μετρώ. Δεν χρειάζομαι ρολόι, ούτε ημερολόγιο. Δεν ξεχωρίζω τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια. Με την μυρωδιά νοιώθω τα Χριστούγεννα, και όχι με τα μάτια.
Κάθομαι με το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι, και νοιώθω άδειος. Δεν έχω τίποτα να ελπίζω. Αλλά όχι, έκανα λάθος. Να ο Θεός. Μια οπτασία με περιβάλει. Σφίξε Κώστα την καρδιά σου. Συγκλονίζομαι. Αρχίζω να προσεύχομαι με αυτοσχέδιες προσευχές. Περνά όλη η νύχτα προσευχόμενος.
Ξημερώνει. Ένα γράμμα από την μάνα μου. Μόλις το είδα δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Έχωσα το κεφάλι μου μέσα στο χαρτί, το ’σφιξα στην αγκαλιά μου, και ένοιωσα την μυρωδιά της μάνας μου. Είπα: Η ζωή λοιπόν υπάρχει και για μένα.
Γιέ μου. Αγόρι μου γλυκό. Την στιγμή που μου έφυγες κόπηκε η αναπνοή μου. Το σπίτι μας βυθίστηκε στην σιωπή. Κάνε υπομονή ακριβέ μου. Δεν μπορεί θα έλθουν καλύτερες μέρες για όλους μας. Το ΑΣΤΡΟ της μεγάλης γιορτής θα ζεστάνει τις ζωές μας.
Ποια μάτια δεν θα δακρύσουν, ποιες καρδιές δεν θα ραγίσουν;
Αυτό είναι το πονεμένο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Αγαπητοί μου,
Τα ουράνια σαλπίσματα, τα χαρμόσυνα καλέσματα από τις καμπάνες των Εκκλησιών, θα φέρουν και πάλι τα σκιρτήματα, που θα δονήσουν τις καρδιές μας, και όλοι ενωμένοι με αγάπη, θα ξεκινήσωμε με μπροστάρη τον Γεννηθέντα Χριστό. Θα νοιώσουμε πια πόσο απαραίτητες είναι οι νοσταλγίες μας, για την επικράτηση εις τον κόσμον το ΄΄ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ΄΄, η αγάπη, η ενότητα, που είναι διακαείς πόθοι όλων μας.
Κουρασμένοι ιχνηλάτες της επιγείου οδοιπορίας, ψυχές θλιμένες, συνειδήσεις φιμωμένες, μην σταματείστε. Συνεχίστε τον αγώνα. Κι αν το καμίνι του πόνου και της οδύνης σας καίει, προχωρείστε.
Με συνοδίτη τον Χριστό ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ. Η ζωή δεν μπορεί να χάσει την ανθρωπιά της, όταν πάνω και πέρα από τις θλίψεις και στεναχώριες, κυριαρχεί η πεποίθησις, ότι είμαστε κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού.
"ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ"
Είθε ο Νέος Ενιαυτός, να είναι υγιεινός, ειρηνικός, άλυπος, και φόρος πάσης αγαθοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου