Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέσθηκε την Δευτέρα του Πάσχα, 21η Απριλίου 2014, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως.

Αρχιερατική  Θεία Λειτουργία  τελέσθηκε την Δευτέρα  του Πάσχα, 21^η Απριλίου 2014, στον Πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεομάρτυρος  Δημητρίου  Τριπόλεως.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ τέλεσε την Αναστάσιμη θεία Λειτουργία, πλαισιωμένος εκ των Ιερέων του Ιερού Ναού,  πλήθους Ενοριτών και Τριπολιτών.

Η μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος  Δημητρίου  Τριπόλεως εορτάζεται την 14^η Απριλίου εκάστου έτους. Την φετινή χρονιά έτυχε να συμπίπτει με την  Μεγάλη Δευτέρα, σύμφωνα με το Εκκλησιαστικό τυπικό και πάντα με το πνεύμα των ημερών της  Αγίας  και Μεγάλης Εβδομάδος,  η εορτή μεταφέρθηκε την Δευτέρα του Πάσχα.

Σημειώνουμε δε,  ότι  την 22αν  Μαΐου εκάστου έτους, συνεορτάζεται η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου, και είναι η ξεχωριστή ημέρα  που αγάλλεται η Τρίπολη και  Εορτάζει η Ιερά μας Μητρόπολη.

Ἀπολυτίκιον

Τῶν Ἀρκάδων τόν γόνον, καί τῆς Χίου ἀνάστημα

καί τό περιώνυμον ὄντως, τῆς Τριπόλεως καύχημα,

Δημήτριον τόν νέον οἱ πιστοί γεραίροντες ὡς Μάρτυρα Χριστοῦ, ἀνυμνήσωμεν βοῶντες, τῷἐν Ἁγίοις θαυμαστῷ Θεῷ ἡμῶν·

Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι αὐτόν· δόξα τῷ στεφανώσαντι·

δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι' αὐτοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ο  Νεομάρτυς Δημήτριος

Ο  Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε στην Λιγούδιστα, σημερινή Χώρα της Τριφυλίας, περί το 1779. Νωρίς έχασε την μητέρα του και έζησε με τον μικρότερο αδελφό του την ορφάνια, αλλά και την σκληρότητα της δεύτερης συζύγου του πατέρα του. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό του και να πάει στην Τρίπολη για να εργαστεί και να ζήσει. Εκεί έμπλεξε με μία τουρκοπαρέα που τον ξελόγιασε και του βρήκε εργασία μεν, αλλά έχασε τον θησαυρό της ψυχής του, αφού αλλαξοπίστησε, έγινε μουσουλμάνος και ονομάστηκε Μεχμέτ.

Αργότερα κατενόησε το βαρύ του σφάλμα και έφυγε από την Τρίπολη για να φτάση στην Σμύρνη, όπου εργαζόταν μετανοημένος και σκεπτόμενος πώς θα ξεπλύνει τη μεγάλη ντροπή. Πέρασε από την Σμύρνη στις Κυδωνιές και από εκεί στη Χίο ,όπου συνάντησε τον Άγιο Μακάριο, Επίσκοπο Κορίνθου, ο οποίος  ησύχαζε εκεί. Στον Άγιο Μακάριο εξομολογήθηκε και εκεί πήρε τη μεγάλη απόφαση, να επιστρέψει στην Τρίπολη, όπου είχε αρνηθεί τον αληθινό Θεό, και να ομολογήσει ότι είναι πάλι Χριστιανός Ορθόδοξος, ότι είναι ο Δημήτριος. Έτσι και έγινε. Αφού έφτασε στην Τρίπολη, περνώντας από το σεβάσμιο Μοναστήρι της Παναγίας της Γοργοεπηκόου όπου διανυκτέρευσε και από το Μερκοβούνι, όπου ξεκουράστηκε κάτω από ένα βαθύσκιο δέντρο, (σήμερα στο τόπο αυτό υπάρχει μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός επ  ονόματι του Νεομάρτυρος και είναι ο Ενοριακός Ναός του Μερκοβουνίου), και από τον Άγιο Νικόλαο των Στρατώνων (εκκλησάκι κοντά στο στρατόπεδο της Τριπόλεως), συνήντησε τον Αρχιερατικό Επίτροπο της Τριπόλεως, Ιερέα Άντώνιο, εφημέριο του τότε Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Τριπόλεως, στον οποίον εκμυστηρεύτηκε την μεγάλη του απόφαση. Μετά από λίγες ημέρες, την Τρίτη της Εβδομάδος του Θωμά, 14 Απριλίου του 1803, ομολόγησε με θάρρος και παρρησία μεγάλη την πίστη του στον αληθινό Θεό και αξιώθηκε μαρτυρικού στεφάνου, την κεφαλήν αποτμηθείς υπό του απίστου τυράννου πλησίον της σιταγοράς της Τριπόλεως, στον τόπο όπου ευρίσκεται σήμερα Ιερός Ναός τιμώμενος στη μνήμη Του.

Τον βίο του έγραψε ο Νικηφόρος ο Χίος, μαθητής του Αγίου Μακαρίου και ο Ιωσήφ Νικολάου Καρώνης, τότε διάκονος του Δεσπότη της Τριπολιτσάς και μετέπειτα Επίσκοπος Ανδρούσης, ο οποίος συνέθεσε και την  ασματική ακολουθία προς τιμήν του Αγίου, ευθύς μετά το μαρτύριό του.

Ο Διάκονος Ιωσήφ, παρηκολούθησε την πορεία προς το μαρτύριο του Νεομάρτυρος Αγίου Δημητρίου και διασώζει μέσα από τους  ύμνους και το συναξάρι συγκλονιστικά στοιχεία.

Ενώ ο Μάρτυς οδηγείτο στο μαρτύριο οι Τριπολιτσιώτες, αψηφώντας το φόβο, έτρεχαν κοντά του, με αναμμένα κεριά και λιβανιστήρια μέσα στα οποία έκαιαν θυμίαμα και τον παρακαλούσαν να δέεται γι’ αυτούς, όταν θα βρεθή στη Βασιλεία του Θεού.

Μετά την αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του ο Διάκονος Ιωσήφ, έβαψε το μαντήλι του στο αίμα του Μάρτυρος και με αυτό εσταύρωσε το ετοιμοθάνατο παιδί του αδελφού του, το οποίο αμέσως εθεραπεύθη. Πρόκειται για το πρώτο θαύμα, το οποίο επετελέσθη δια των πρεσβειών του Αγίου και μετά το οποίο πολλά άλλα επηκολούθησαν κυρίως θεραπείες δαιμονιζομένων. Πολλοί εξ αυτών φώναζαν «Μας έκαψε ο κοψοκέφαλος» εννοώντας τον αποτμηθέντα την κεφαλήν, τρισμακάριον Δημήτριον. Το Λείψανό του ακέφαλο, το πέταξαν οι Τούρκοι μετά τρεις ημέρες, έξω από τα τείχη της πόλεως, απ  όπου, το πήραν ευλαβικά τα άγια χέρια των Μοναχών της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου των Βαρσών και το μετέφεραν στο Μοναστήρι, όπου το ενεταφίασαν με τις μαρτυρικές τιμές εντός του Ιερού Ναού. (Ο τάφος του δεικνύεται μέχρι σήμερα, δεξιά των εισερχομένων στο Καθολικό της Μονής).

Η Αγία Κάρα Του, ετάφη εντός του Ιερού Βήματος του Ιερού Ναού του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως, πίσω από την Αγίαν Τράπεζα, από τον Ιερέα – Οικονόμο π. Αντώνιο. Εκ του τόπου όπου ετάφη η Αγία Κάρα ανέβλυσε μύρον. Σήμερα η Αγία Κάρα, ευρίσκεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, σε αργυρά Λειψανοθήκη, τοποθετημένη σε καλλιμάρμαρο προσκυνητάρι.

Τα υπόλοιπα Λείψανά Του τοποθετήθηκαν κατ’ αρχάς, μετά την ανακομιδή (1909) σε ξύλινη λειψανοθήκη και αργότερα σε αργυρά, η οποία τα τελευταία έτη  αντικαταστάθηκε με άλλη βαρύτιμη αργυρά λάρνακα, η οποία τοποθετήθηκε σε ξυλόγλυπτο κουβούκλιο εντός του Καθολικού της Ιεράς Μονής Βαρσών.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

+ Ιερεύς Ιωάννης  Σουρλίγγας